|
|
Leven in Japan.
De Japanse leefwijze.
Door strenge 'leef' regels in Japan zijn er bepaalde zaken ontstaan die heel kenmerkend zijn voor de Japanse samenleving. We zullen er een aantal bespreken.
De Japanse samenleving functioneert volgens strakke regels van normen en waarden. De strakke regels en normen in Japan hebben te maken met het functioneren van de 'groep' en met de Aziatische volksaard, de schaamtecultuur. In deze schaamtecultuur is het absoluut 'verboden' om iemand gezichtsverlies te laten lijden. Men raakt in paniek, wordt boos of trekt zich terug als er gezichtsverlies geleden wordt. Dit kan al gebeuren door iemand bijv. niet de nodige eerbied te betonen. De reactie hierop kan dan namelijk niet volgens de bekende patronen plaatsvinden en er wordt creativiteit vereist om hier op een goede wijze uit te komen en creativiteit is nu juist iets dat men niet heeft geleerd.
In Japan wordt 'de groep' en het behoren bij een groep als zeer belangrijk gezien. Alles waar men deel van uit maakt kan een groep zijn. De kleinste en eerste groep is het gezin. Van het gezin is de moeder de spil waar alles om draait. Vader is naar buiten toe het hoofd maar moeder bepaalt in feite de gang van zaken binnen het gezin en met name de opvoeding van de kinderen. Voor hem is de 'groep' collega's zeer belangrijk. Hierdoor heeft de vader weinig bemoeienissen met de kinderen en hun opvoeding en neemt de moeder een zeer belangrijke plaats in in het leven van de kinderen, bepaalt de opvoeding en blijft een belangrijke figuur, ook als de kinderen ouder zijn. Niet alleen is zij de opvoedster, zij verwent (in onze ogen) de kinderen in hoge mate, zeker als het kind een jongen betreft en nog meer als het de oudste jongen betreft.
In een typisch Japans huis of woning, zoals die nu nog wel op het platteland te vinden is, maar ook nog in grote delen van de steden, liggen nog tatamimatten op de vloer. In de woonkamer staat op een centrale plaats een laag tafeltje (kotatsu). Eigenlijk is het een houten frame met 4 poten. Daar gaat een dik deken overheen en daarboven op wordt een blad neergelegd. Het gezin kan aan het tafeltje zitten met de benen onder het deken. Het is een belangrijke plek in het huis omdat men hier veel gezamenlijk aanzit. Ook in dit soort woningen heeft men allang moderne westerse tafels en stoelen maar het gebruik van de kotatsu blijft in zwang.
De meeste straten in Japan hebben geen straatnaam. Slechts in de grote steden hebben de grote straten een naam, dus kan in het algemeen voor adressering geen straatnaam gebruikt worden. Men deelt een plaats of stad in steeds kleinere gebieden.
Men begint bij de plaats of stad, bijv. Tokyo en een dergelijke grote stad wordt onderverdeeld in grote deelsteden die 'ku' worden genoemd (spreekuit: koe). Elke 'ku' wordt weerd onderverdeeld in kleinere steden, die 'machi' worden genoemd. Elke 'machi' wordt weer onderverdeeld in 2 tot 8 wijken, 'chôme'. Deze 'chôme' worden uiteindelijk weer opgedeeld in blokken, de huizenblokken, die 'banchi' heten. Dit kunnen tot zo'n 60 'banchi' per 'chôme' zijn. De meeste huizen hebben een huisnummer, de 'gô'.
Bij kleinere plaatsen wordt ook nog de prefectuur (provincie) genoemd.
In veel Aziatische landen kent men de lotsbestemming, denk bijv. aan het, eveneens bij ons bekende, begrip 'karma'. Ook in Japan kent men dit en in een Shintôtempel probeert men dit bijv. gunstig te laten verlopen door te bidden tot de kami voor een gunst. Natuurlijk wil men ook graag weten wat de toekomst zal brengen en erg populair is het kopen van 'voorspellingsbriefje' (omikuji). Dit doet men door uit een grote hoeveelheid bamboestokjes, elk met een voorspellingsbriefje, één stokje te kiezen. Na het lezen worden deze briefjes in de takken van de bomen op het tempelterrein geknoopt om ze door de goden te laten lezen. Bij de tempels ziet men soms duizenden van deze briefjes in de struiken hangen.
De dagen in een jaar worden in de agenda's aangegeven als geluks- of ongeluksdagen en de gemiddelde Japanner houdt hier wel degelijk rekening mee. Trouwdata of andere belangrijke data worden hier op afgestemd. Zo zijn er 'tai-an' dagen, die gunstig zijn voor een huwelijk. De 'butsumetsu'dag brengt ongeluk maar is juist weer gunstig voor een begrafenis. Op 'butsumetsu' dagen is trouwen heel goedkoop maar desondanks vinden er nauwelijks huwelijken plaats.
Men slaapt over het algemeen nooit met het hoofd naar het noorden. Dit brengt ongeluk want zo wordt men begraven. De noordoostelijke richting wordt als ongunstig ervaren want het is de richting waaruit de duivelse geesten komen en ook weer weggaan. Een huis zal nooit met deur in die richting gebouwd worden. Ook vroeger bouwden men de steden het liefst met bergen in het noorden en noordoosten en met de ingang naar het zuiden.
Bron : www.uchiyama.nl
|
|
|